Biliyorum bunları okurken üzüleceksin ama seni böylesi özlemişken sana bişeyler yazmak istedim. Sonra şairin dedigi "sana fenbilgisi defterimin içinde şiirler biriktirirdim" kelamı geldi aklıma, gülümsedim. Sana şiirler biriktirmeye başladım blogumda bende... Yaşamıma böylesi anlam katan adama. Garip bir akşam yaşanıyor şu saatler aklımın seyir defterinde, belkide şuan kollarının arasında olup sabah sana uyanma fikrinin iptal oluşundandır. Biliyorum hayat bu demek -istenmeyen zamanlara hazırlıklı olmak- ama ne biliyim, beni hazırlıksız yakaladı bu sefer be sevdigim. İkide bir keşkeler kurmaya başladım ardından, sagda solda sen vardın ama ben hiç ebe olmadım ve sen hiç saklanmadın benden. Abur cubur yerken ki gözümüzü yemegin bürüdügü zamanların aklıma gelmesi yetmez miş gibi (sitem degil aksine hoşuma gidiyor) kahve yaparken arkadan usulca gelip sana sarılmam ve öylece sanki çok mühim bir olay oluyormuşta biz bunu anlamaya çalışıyormuşuz gibi kahveyi seyredişimizi düşündüm. Kahve bahane dedikleri buydu sanırım.

Daha fazla ıslanmasam da yazıya son versem sevdigim adam...
İyi ki varsın