Eminim tamamen saf bir niyetle ortaya çıkıyor ama son zamanlarda heterofobik eşcinselleri görmek, yazdıklarını okumak üzücü geliyor bana. Bunca zaman homofobiyi aşmak için adına yaptıklarımızı, yapılanları bir kenara bırakıp heterofobi ile nasıl mücadele edebiliriz diye tartışmalara başlayacağımız günler pek uzak gibi görünmüyor.

Umarım beni kimse yanlış anlamaz ve kimseyi zan altında bırakmam ama özellikle 20 yaş altı eşcinsellerde bu durumu fazlasıyla görmekteyim. Bilmiyorum belki de 20 yaş üstünün artık bıkmışlığından da olabilir ama yeni nesil olarak adlandırılan bu yaş grubu fanatikçe bir düşünce yapısı ile geliyor veya ben fazla abartıyorum bu durumu, umarım da öyledir.

Artık duyulanlar, olanlar öyle bir son noktaya geldi ki (siyaset dahil) herhangi bir küçük durumda veya yanlış anlamada gözünü kapatıp ağzına geleni savuran bu düşünce tarzı nasıl olur da kendinin anlaşılmasını isterken karşı tarafı hor görmeye çalışır bilemiyorum. Kim bilir belki de ezilenin ezene savurduğu yumrukları kahramanlık olarak görüyor olmasındadır...


Youtube'un bir açılıp bir kapanması nedeni ile şuan video eklemek boş bir eylem olacağından sevgili @gaykedi den esinlenerek çaldığım fikir ile şuradan dinleyebileceğiniz şarkının (Bülent Ortaçgil – Her şey Sevgiyle Başlar) bir mısrası bile birçok şeyin çözümünü ortaya koyuyor...